เด็กกับสื่อลามก

เด็กเล็กๆสมัยนี้สามารถเข้าถึงสื่อออนไลน์ได้ง่าย ยิ่งปัจจุบันเด็กมีมือถือส่วนตัว และเรียนรู้วิธีการในการใช้งานอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ต่างๆได้ดีมากกว่าผู้ใหญ่หลายคนด้วยซ้ำ การเข้าถึงที่ง่ายดายเพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส รวมถึงวิธีการที่พ่อแม่ปล่อยลูกไว้กับสื่อต่างๆเนื่องจากไม่มีเวลาที่จะเล่นหรือเลี้ยงดูลูกอย่างใกล้ชิด ทำให้เปิดโอกาสให้เด็กๆเข้าถึงสื่อลามกอนาจารได้อย่างง่ายดาย และหากพวกเขาเรียนรู้สิ่งเหล่านั้น และนำไปใช้กับคนอื่นในทางที่ผิด ก็ย่อมจะทำให้เกิดเป็นปัญหาทางสังคมขึ้นมาอย่างต่อเนื่องและไม่มีวันจบสิ้น

ในปัจจุบัน ต้องบอกว่าคงมีพ่อแม่น้อยคนนักที่จะมีเวลาเลี้ยงดูลูกอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา เนื่องด้วยสถานการณ์หลายๆอย่างอาจจะทำให้พ่อแม่จำเป็นจะต้องออกไปทำงานนอกบ้าน หรือแม้แต่พ่อแม่ที่ทำงานที่บ้าน Work from home ก็ต้องทุ่มเทเวลาเกือบทั้งวันประชุมออนไลน์ และปล่อยลูกเอาไว้กับสิ่งบันเทิงเพื่อป้องกันไม่ให้ลูกร้องไห้งอแง จึงเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้การเสพสื่อลามกเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย

จากการศึกษาข้อมูลในการใช้สื่อพบว่า กลุ่มเด็กส่วนใหญ่จะใช้เวลากับสื่อโทรทัศน์ โซเชี่ยวมีเดีย หรือเกมส์ ประมาณ 6-7 ชั่วโมงต่อวัน ใช้เวลาเรียนและนอนประมาณ 16 ชั่วโมงต่อวัน และอีกแค่เพียงประมาณ 1 ชั่วโมงต่อวันเท่านั้นที่จะได้อยู่กับพ่อแม่ ช่วงเวลาที่ยาวนานขนาดนี้เปิดโอกาสให้เด็กๆเข้าถึงเรื่องเพศผ่านการใช้งานบนอินเตอร์เน็ตได้อย่างง่ายดาย แต่โดยส่วนใหญ่แล้วเป็นการสืบหาข้อมูลที่ไม่ใช่ในเชิงความรู้ แต่จะเป็นการถูกหลอกล่อเข้าไปให้กดดูสื่ออนาจาร ทั้งภาพโป๊เปลือยหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม

ทั้งนี้มีการพบว่า ร้อยละ 50 ของเด็ก เคยเจอรูปโป๊เปลือยในอินเทอร์เน็ตผ่านการค้นหาด้วยคำว่า “sex” ซึ่งในปัจจุบันก็ยังคงเป็นคำค้นหาที่ยอดนิยมตลอดกาล อีกทั้ง สื่อออนไลน์เป็นสิ่งที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ตลอดเวลา สามารถดูย้อนหลังได้มากเท่าที่ต้องการ จึงทำให้ไม่ยากที่จะเข้าไปศึกษาเรื่องเหล่านี้ด้วยตนเอง

ในส่วนของวัยรุ่นก็เป็นอีกช่วงวัยที่ใช้สื่อออนไลน์สืบต้นเรื่องอนาจารอย่างมาก จากการสำรวจข้อมูลของวัยรุ่นในระดับมัธยมศึกษาที่ศึกษาอยู่ในโรงเรียนเขตกรุงเทพฯ พบว่า เพศชายประมาณ ร้อยละ21 และเพศหญิง ร้อยละ17 ค้นเจอรูปโป๊เปลือยในการใช้อินเทอร์เน็ตโดยไม่ได้ตั้งใจ และมีเพศชายประมาณร้อยละ 14 และเพศหญิงร้อยละ 11 เปอร์เซ็นต์ เคยคลิกเข้าไปดูจากการเชื้อชวนนั้นๆ

นอกจากนี้ เยาวชนยังอาจจะถูกชักชวนให้มีเซ็กส์ผ่านอินเทอร์เน็ตจากสื่อออนไลน์ได้อีกด้วย จนทำให้เกิดเป็นปัญหาอื่นๆตามมา เช่น ปัญหาการท้องไม่พร้อม หรือการติดต่อโรคทางเพศสัมพันธ์ เป็นต้น ยิ่งหากเด็กๆได้มีโอกาสใช้สื่อออนไลน์ในช่วงเวลาที่อยู่คนเดียว หรืออยู่ัลับสายตาจากผู้ใหญ่ ก็ยิ่งทำให้มีความเป็นส่วนตัวที่จะสามารถเสพสื่อลามกได้ตามที่ตัวเองต้องการ และเข้าถึงในเรื่องของเพศได้แบบไม่ถูกต้อง

ผู้ปกครองต้องเข้าใจก่อนว่าเรื่องเพศเป็นสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องน่าอาย และจำเป็นที่จะต้องพูดคุยกับเด็กๆด้วยเหตุผล หากผู้ปกครองเห็นลูกกำลังสืบค้นเรื่องเพศผ่านสื่อ ควรเข้าไปพูดคุยด้วยความเข้าใจ ชี้แนะ หรือห้ามโดยไม่ใช้เหตุผลที่เหมาะสม โดยไม่ควรใช้อารมณ์หรือบังคับเพื่อไม่ให้เด็กกระทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ ผู้ปกครองต้องไม่ใช้วัฒนธรรมและค่านิยมทางสังคมแบบเก่าๆกำหนดให้เด็กรู้สึกว่าเซ็กส์เป็นสิ่งที่ผิด เพราะอาจจะทำให้เด็กต่อต้านคุณ อาจนำไปสู่การใช้ความรุนแรง หรือตกเป็นเหยื่อของกลุ่มคนที่ฉวยโอกาสจนเกิดเป็นปัญหาขึ้นมาได้

หากพิจารณาถึงข้อมูลทางสถิติ จะพบว่าประเทศไทยมีข่าวอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการข่มขืนมากกว่าประเทศญี่ปุ่นถึง 7 เท่า ทั้งๆที่ประเทศญี่ปุ่นมีการวางขายสื่อลามกได้อย่างเสรี ในขณะที่ ประเทศไทยจำกัดการเข้าถึงเรื่องสื่อลามกเหล่านี้แทบทุกจะช่องทาง เพื่อไม่ให้เด็กๆเข้าถึงได้ตามช่วงวัยที่กำหนดเอาไว้ จนนำไปสู่การลักลอบขายอย่างผิดกฎหมาย

ดังนั้น อาจจะเห็นได้ว่าการควบคุมสื่อลามกอนาจารที่ประเทศไทยทำอยู่ในปัจจุบัน อาจไม่ใช่วิธีการที่ถูกต้องที่จะป้องกันไม่ให้เด็กก่อเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการอนาจาร หรือตกเป็นเหยื่อของการอนาจารได้อย่างเต็มที่ ซึ่งควรได้รับการแก้ไขให้ดีขึ้น

อีกทั้ง การสื่อสารเรื่องเพศในปัจจุบันอาจจะถูกบิดเบือนจากความบันเทิงบางอย่าง ดังนั้น วิธีการแก้ไขที่ถูกต้องจึงเป็นการพยายามให้เด็กได้เรียนรู้เรื่องเพศอย่างถูกต้อง เหมาะสม และรู้เท่าทันสื่อ โดยมีผู้ปกครองคอยสนับสนุนอย่างเป็นทางการ และคอยเตือนให้เด็กรู้ว่าสิ่งใดที่เหมาะสมที่จะทำ และสิ่งใดที่อาจจะทำให้เกิดความอันตรายได้

ทั้งนี้ ก็เพื่อให้เด็กรู้เท่าทันสื่อดิจิตอล และรู้เท่าทันการหลอกลวงจากผู้ไม่ประสงค์ดีบนสื่อออนไลน์ต่างๆ ที่อาจจะชักจูงให้เด็กคนนั้นเข้าไปสู่เส้นทางของสื่อลามก และตกเป็นเหยื่อทางสังคมของโจรผู้ร้ายเหล่านี้ได้

ปัญหาดังกล่าวยังคงเป็นปัญหาที่ดำเนินต่อไปในสังคมไทยยุคปัจจุบัน และยังคงรอคอยการแก้ไขปัญหาอย่างถูกวิธีจากผู้ที่เกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตาม แม้ว่าปัญหาที่มีอยู่ในปัจจุบันยังไม่ได้รับการป้องกันหรือแก้ไขที่ดีมากนัก ผู้ปกครองก็จำเป็นที่จะต้องเป็นบุคคลสำคัญที่จะป้องกันลูกหลานของตัวเอง ไม่ให้กระทำสิ่งผิดพลาด จนกลายเป็นปัญหาที่คุณอาจจะรับไม่ได้ในอนาคต